Wi-Fi یا کابل شبکه

امروزه نه تنها تمامی لپ تاپ ها، مودم ها و روترها دارای ارتباط بیسیم Wi-Fi هستند، بلکه بسیاری از مادربردها نیز دارای این قابلیت هستند. اما بهتر است با کابل به اینترنت وصل شویم یا Wi-Fi؟

طبیعی است نحوه وصل شدن دستگاه های مورد استفاده ما به اینترنت بی اهمیت نباشد. اغلب ما به منظور وصل شدن به شبکه جهانی اینترنت دو راه داریم؛ اولین آنها ارتباط بی سیم از طریق فناوری Wi-Fi است. ارتباط کابلی نیز که عموماً به عنوان «اترنت» (Ethernet) شناخته میشود، دومین راه موجود برای وصل شدن به اینترنت است. اما به راستی کدام یک از این دو سریعتر است؟

بدیهی است فناوری ارتباط بیسیم از اقبال بیشتری برخوردار است؛ چرا که دیگر خبری از کابل های دست و پا گیر نیست. اما هنگامی که بحث سرعت به تنهایی مطرح میشود، دست یابی به یک نظر بسیار دشوار است. علی رغم اینکه Wi-Fi یک پروتکل ارتباطی جدیدتر و بروزتر است و پهنای باند اسمی آن میتواند بیشتر از ارتباط کابلی 100 مگابیتی رایج باشد، اما در حقیقت عوامل متعددی بر سرعت نهایی آن تأثیر میگذارند که باعث میشوند همیشه سریعتر نباشد.
مشکل اصلی شبکه های بیسیم که باعث میشود سرعت آنها از ارتباط کابلی پایین تر باشد، اشباع کانال ها و تعداد بسیار بالای کانکشن های پیش فرض است که باعث میشود سرعت ارتباط بیسیم ناپایدار و معمولاً پایین تر باشد.

در کنار آنچه که گفته شد، تأثیر ساختار محیط را هم اضافه کنید؛ برای نمونه دیوارهای بتنی باعث افت چشمگیر قدرت سیگنال ها و در نتیجه آن کارایی میشوند که خود از حداکثر سرعت قابل دست یابی با ارتباط Wi-Fi می کاهد. میتوان گفت هرچه که فرکانس شبکه بی سیم مورد استفاده شما بالاتر باشد، شدت جذب سیگنال ها توسط اجسام و موانع بیشتر است.

بدیهی است آنچه که گفته شد در استفاده های معمول چون وبگردی چندان محسوس نیست اما هنگامی که فعالیت های سنگین تر و وابسته به سرعت ارتباطی؛ نظیر پخش ویدئو، بازی آنلاین، به اشتراک گذاری فایل یا استریم محتوا های با کیفیت بالا می پردازید، بیشتر نمایان میشود. یکی دیگر از مزایای ارتباط کابلی، تاخیر پایین تر است که در استفاده هایی چون گیمینگ آنلاین به خوبی خود را نشان میدهد.

هرچند ممکن است برخی از شما روتر هایی با پشتیبانی از استانداردهای ارتباطی پر سرعت چون 802.11ac داشته باشید، اما اگر ساده بخواهیم بگوییم شانس اینکه در عمل از ارتباط کابلی کندتر باشد بسیار بالا است. به طور خلاصه میتوان گفت اغلب مواقع در عمل سرعت ارتباط کابلی بیشتر از Wi-Fi است؛ به ویژه اگر از مودم‌ها و روترهای معمولی یا لپ تاپ های معمولی استفاده میکنید که از استانداردهای ارتباطی قدیمی تر بهره میگیرند. حتی اگر شبکه بیسیم شما در هر دو سمت منطبق بر استاندارد 802.11ac هم باشد، هنوز میتواند از ارتباط کابلی مبتنی بر استاندارد Ethernet 2.5 کندتر باشد. در حقیقت ارتباط کابلی بسیار پایدار از ارتباط بیسیم است و بسیار کمتر از عوامل بیرونی تأثیر میپذیرد.

اما اگر خواهان Wi-Fi سریعتر از ارتباط کابلی هستید، لازمه آن داشتن یک مودم یا روتر با پشتیبانی از استاندارد 802.11ac است. همچنین باید لپ تاپ یا کارت شبکه نیز از این استاندارد پشتیبانی کند، در این غیر این صورت شانس اینکه سرعت واقعی ارتباط شما کمتر از ارتباط کابلی باشد، بسیار بالا است.

همچنین برای دست یابی به بالاترین سرعت، استاندارد ارتباطی را بر روی بالاترین آنها قرار دهید، برای نمونه اگر روتر یا مودم شما از تمامی استانداردهای IEEE 802.11 a/b/g/n پشتیبانی میکند، به صورتی دستی آن را بر روی 802.11n و باند سریعتر تنظیم کنید، البته قبل از آن نسبت به حداکثر سرعت پشتیبانی شده توسط دستگاه مورد استفاده تان اطمینان حاصل کنید.

آخرین کاری که میتوانید انجام دهید، اطمینان از اشغال نبودن کانال مورد استفاده مودم یا روتر شما در همان محدوده است. برای این کار میتوانید شبکه‌های بی سیم پیرامون خود را اسکن کرده و یک کانال آزاد را انتخاب کنید. البته برخی از مودم‌ها و روترها دارای توانایی انتخاب خودکار کانال‌های آزاد هستند.

سخن پایانی

بدون شک شبکه های Wi-Fi به واسطه بی نیاز بودن از کابل کشی و همچنین امکان جابجایی، از محبوبیت بالاتری نسبت به ارتباط کابلی برخوردار هستند. همچنین بسیاری از وسایل مورد استفاده ما چون گوشی موبایل، ساعت هوشمند و تبلت ها فاقد درگاه شبکه کابلی هستند. بنابراین هر کاربر بسته به شرایط خود از میان ارتباط بی سیم یا کابلی انتخاب کند. لازم به ذکر است آنچه که گفته شد لزوماً بر پهنای باند ارتباط اینترنت شما تأثیر نمی‌گذارد؛ اما برای دستگاه هایی چون کامپیوتر رومیزی، تلویزیون، گیرنده دیجیتال و هر چیز ثابت دیگری که دارای درگاه LAN است، ارتباط کابلی انتخاب بهتری است.