اگر از دنبال کنندگان دنیای بازی یا گیمری حرفه ای یا حتی نیمه حرفه‌ای باشید، احتمالاً با اصطلاح DRS (Dynamic resolution scaling) یا رزولوشن پویا مواجه شده اید. با پیشرفت روز افزون فناوری های ساخت بازی، امکان تولید عناوینی با رزولوشن های تا 4K نیز فراهم شده است. اگر چه اجرای گیم با این رزولوشن برای سخت افزارهای قدیمی بسیاری از کاربران امکان پذیر نیست اما رزولوشن DRS یا پویا به ما کمک میکند تا بدون نیاز به خرید سخت افزار جدید، بازی های روز را با کیفیت مناسب تجربه نماییم.
همان طور که میدانید بسیاری از کنسول های جدید و کارت گرافیک های قدرتمند، اجرای بازی ها با وضوح 4K را به عنوان هدف خود در اجرای با کیفیت در نظر گرفته اند. این امر به استودیو های بازی سازی اجازه داده تا بتوانند ویژگی های گرافیکی قوی تر روی بازی های خود سوار کرده و جزئیات بیشتری در آن ها بگنجانند.
با این حال بسیاری از کنسول‌رها و سخت افزار های قدیمی تر نمیتوانستند این عناوین را به درستی اجرا نمایند تا توسعه دهندگان برای سازگاری بیشتر بازی های جدید با این کنسول ها، از فناوری DRS یا رزولوشن پویا را پیشنهاد دادند. در ادامه این فناوری را دقیق تر مورد بررسی قرار میدهیم.
رزولوشن پویا یا DRS چیست؟
سرعت اجرای بازی و رندر شدن تصاویر با ظهور بازی های جدید و محتوای داستانی غنی در طول سال‌های گذشته اهمیتی بالایی پیدا کرد است. DRS تکنیکی است که در کنسول های مختلف و سیستم های دسکتاپ، برای تغییر آنی رزولوشن با هدف بهبود نرخ فریم و در نتیجه اطمینان حاصل کردن از اجرای روان بازی ها استفاده میشود.
بازی های سنگین فشار زیادی روی پردازنده های گرافیکی وارد میکنند. یکی از روش های کاهش فشار روی GPU در این حالت کاهش رزولوشن خروجی است. DRS یک روش نسبتاً جدید برای کاهش رزولوشن به شمار می آید. ابعاد تصویر خروجی بازی هایی که از DRS پشتیبانی نمیکنند، روی یک رزولوشن ثابت باقی مانده و کاهش عملکرد یا افزایش فشار روی سخت افزار گرافیکی موجب کاهش چشم گیر کیفیت تصاویر آنها خواهد شد.
کنترل روند کار رزولوشن پویا یا DRS بر عهده موتور های بازی که یکی از مهم ترین ابزار های نرم افزاری توسعه دهندگان برای کد نویسی و رفع خطاها هستند، گذاشته شده است. موتور بازی میتواند بسته به حداکثر و حداقل رزولوشنی که برای یک بازی خاص تعیین شده، این مقدار را تا رسیدن به عملکردی مناسب و فراهم آمدن تجربه بصری و روان و یکپارچه برای کاربران، زیاد یا کم نماید.
باید به این نکته اشاره کنیم که کاهش رزولوشن در سیستم های با رزولوشن پویا، هیچ‌گاه خطی نیست و میتواند در همه قسمت های تصویر و با درجات مختلفی اتفاق بیفتد. با این حال بسیاری از بازی سازان معمولاً DRS را به محور افقی محدود میکنند، زیرا کاهش رزولوشن حاصل از این کار، تاثیر کمتری در تجربه بصری کاربر گذاشته و کشیدن پیکسل‌ها، نسبت تصویر محتوای در حال رندر شدن را نیز به صورت قابل قبولی حفظ می نماید.
به همین دلیل، گیمرها بیشتر اوقات حتی متوجه کاهش رزولوشن نیز نخواهند شد. البته در کنار رزولوشن پویا، از روش هایی مانند anti-aliasing نیز برای صاف کردن لبه های زمخت تصویر استفاده میشود تا کاهش وضوح تاثیر چندانی در کیفیت کلی بازی نگذارد.
رابطه زمان رندر تصاویر و رزولوشن
زمانی که پردازنده گرافیکی سیستم شما به دلیل رزولوشن بالا نتواند یک صحنه از بازی را با سرعت مناسب رندر نموده و به نمایشگر بفرستد، شما بخشی از فریم های آن صحنه را از دست داده و محتوایی منقطع و فاقد به هم پیوستگی را مشاهده خواهید کرد. رزولوشن پویا یا DRS به عنوان ابزاری مناسب برای کاهش زمان مورد نیاز برای رندر کردن تصاویر و در نتیجه افزایش نرخ فریم، با کم کردن موقت رزولوشن، فشار وارده روی سخت افزاری گرافیکی دستگاه را به حداقل میرساند .
برای مثال، پردازنده گرافیکی برای رندر کردن محتوایی با نرخ 60 فریم بر ثانیه، به ازای هر فریم به 16.667 میلی‌ثانیه نیاز خواهد داشت. اگر رندرینگ یک فریم بیشتر از این زمان ببرد، آن فریم توسط کارت گرافیک نادیده گرفته و روی نمایشگر شما به نمایش در نمی آید؛ به این صورت نرخ فریم دهی پردازنده گرافیک و متعاقب آن Frame Rate کلی کاهش پیدا کرده و از نرمی و روانی تصویر بازی کاسته میشود.
همان طور که میدانید تعداد پیکسل های یک نمایشگر 4K، تا 4 برابر بیشتر از یک نمایشگر Full HD است. به همین دلیل، رندر تصاویر روی نمایشگر 4K تا 4 برابر بیشتر زمان احتیاج خواهد داشت. حال فرض کنید که یک کارت گرافیک قادر است یک تصویر را با نرخ 30 فریم بر ثانیه در 4K رندر کرده و ما برای داشتن تصویری روان به 60 فریم بر ثانیه نیاز داریم. در اینجا با تکنیک DRS می‌توان رزولوشن را کاهش داده (نصف کرده) و به نرخ فریم مورد نظر رسید.
چرا DRS تکنیک موثری است؟
باید در نظر داشته باشیم که رزولوشن تنها یکی از متغیر های معادله زمان رندر و کیفیت تصویر به شمار میرود و عوامل زیادی همچون سطح جزئیات (LOD)، کیفیت سایه، کیفیت نورپردازی و … نیز میتوانند در تغییر زمان رندر نقش زیادی ایفا کنند.
هر چند به منظور رسیدن به نرخ فریم مناسب، تکنیک هایی برای کاهش تمامی این فاکتورها وجود دارد، برتری فناوری رزولوشن پویا یا DRS را باید در امکان کاهش رزولوشن بدون تحت تاثیر قرار دادن دیگر عوامل موثر در کیفیت نهایی تصویر دانست. این موضوع باعث میشود که یک بازی در پلتفرم های مختلف و با سخت افزاری متفاوت، نسبتاً یکسان به نظر برسد. DRS یکی از مهم ترین ابزار های توسعه دهندگان در به وجود آوردن سازگاری مناسب بین بازی ها و پلتفرم های سخت افزاری گوناگون به شمار میرود. بازی های جدید معمولاً از فناوری های بسیار موثری بهره میبرند و با جمع آوری اطلاعات لازم از کاربران، از تکنیک های پیشرفته تری استفاده میکنند. از این رو رزولوشن پویا یا DRS نیز هنوز به انتهای راه نرسیده و روز به روز بهتر خواهد شد.
