نخستین ماشین محاسب (مکانیکی) ماشین ساده ای بود که بلز پاسکال (Blaise Pascal) آن را ساخته بود و به وسیله ی چند اهرم و چرخ دنده، می توانست عملیات جمع و تفریق را انجام بدهد.
پس از آن لایب نیتز (Leinniz) با افزودن چند چرخ دنده به ماشین پاسکال، ماشینی ساخت که می توانست ضرب و تقسیم را هم انجام بدهد و آن را (ماشین محاسب) نامید.
بعدها چارلز بابیج (Charles Babbage) ماشینی برای محاسبه ی چند جمله ای ها ابداع کرد که آن را ماشین تفاضلی نامید و سپس به فکر ساخت وسیله ی محاسباتی کاملتری افتاد که می شد به آن برنامه داد. این ماشین، تا حدودی شبیه به کامپیوتر های امروزی داشت و به همین دلیل، نام بابیج به عنوان پدر کامپیوتر در تاریخ باقی مانده است.
نسل های کامپیوترها
پس از اختراع وسایل الکترونیکی و الکترومکانیکی، افق جدیدی در این علم به وجود آمد و نخستین کامپیوترها- به مفعوم امروزی- شکل گرفت. پیشرفت بسیار سریع فناوری در این زمینه، موجب شد که کامپیوترهایی با سرعت، دقت و توانمندهای بسیار بالا ساخته شود. از دهه ی پنجاه میلادی تاکنون به طور متوسط هر 10 سال یکبار فناوری ساخت و کاربری کامپیوترها چنان پیشرفت کرده است که کامپیوترهای جدید، متعلق به نسلی نو شمرده می شوند. این تمایز، در سرعت، حافظه و توانایی های کامپیوترها سنجیده می شود. پس از ظهور هر نسل جدید از کامپیوترها، نسل قبلی کارایی خود را از دست داده و از رده خارج شده است.
در کامپیوترهای نسل اول، که اولین کامپیوترهای الکترونیکی به شمار می آیند، از خاصیت دو حالته بودن لامپ خلا استفاده میشد و بر این اساس، اولین کامپیوتر الکترونیکی همه منظوره ساخته شد و این کامپیوتر غول پیکر که انیاک (ENIAC) نام داشت ( مخفف Electronic Numerical Integrated And Calculator) ، بیش از 30 تن وزن داشت و مساحتی در حد یک ساختمان را اشغال می کرد. در این کامپیوتر 18000 لامپ خلاء با کار رفته بود و مسئله ی تهویه و خنک کردن کامپیوتر، مساله ی مهم و دشواری بود.
زبان برنامه نویسی کامپیوترهای نسل اول، زبان ماشین (Machine Language) بود که صرفا بر اساس ترکیب صفر و یک نوشته می شود. پس از اختراع ترانزیستور و استفاده از آن به جای لامپ خلا، فناوری ساخت کامپیوترها به طور عمده ای تغییر کرد و کامپیوترهایی به وجود آمدند که حجم کمتر و سرعت بیشتری داشتند. عملکرد ترانزیستور مشابه عملکرد لامپ خلاء است اما گرما تولید نمی کند، حجم آن بسیار کوچک است و قابلیت های بسیاری دارد. این کامپیوترها، به کامپیوترهای نسل دوم معروف شدند.
کامپیوتر های کوچک که جوابگوی اکثر نیازهای علمی دانشگاه ها و نیازهای تجاری شرکت ها بودند، در این زمان تولید شدند. زبان برنامه نویسی در این نسل زبان اسمبلی (Assembly Language) بود که نسبت به زبان ماشین، به زبان انسان نزدیکتر است.
استفاده از مدارات مجتمع یا تراشه (IC) (مخفف Integrated circuit)، انقلابی در فناوری تولید وسایل الکترونیکی و مخصوصا کامپیوترها به وجود آورد و باعث ایجاد نسل جدیدی از کامپیوترها شد. حجم کامپیوترهای نسل سوم، در مقایسه با کامپیوترهای نسل دوم، کمتر شد و ظرفیت حافظه ها در این نوع کامپیوترها به چندین برابر قبل رسید. در این نسل از زبان های سطح بالا (High Level Language) در برنامه نویسی استفاده شد. این زبان ها، به طور قابل توجهی با زبان انسان نزدیک هستند.
ویژگی بارز کامپیوترهای نسل چهارم، استفاده از مدارات مجتمع با تراکم بالا (LSI) (مخفف Large Scale Integration) و با تراکم بسیار بالا (VLSI) (مخفف Very Large Scale Integration) است که موجب کاهش حجم و قیمت کامپیوترهای این نسل و تولید کامپیوترهای شخصی شد. توانایی قرار دادن تعداد زیادی مدارمجتمع الکترونیکی روی یک سطح بیار کوچک سبب پیدایش ریز پردازنده ها (Micro Processors) شد.
بالاخره اصطلاح نسل پنجم به کامپیوترهایی اطلاق می شود که بر اساس تکنیک های هوش مصنوعی عمل می کنند. همچنین کامپیوترهای نسل ششم بر اساس سیستم شبکه ی عصبی و مغز انسان عمل می کنند.
امروزه، کاهش حجم و قیمت کامپیوترها، آنها را به همه ی عرصه های زندگی بشر – از دانشگاه ها تا خانه ها – آورده و کامپیوتر، به ابزاری اساسی در تمام زمینه ها تبدیل شده است.
در ادامه بخوانید:
منبع: لپ تاپ اسکرین
سلام
مطلب عالی بود
لطفا در مورد نقشه مدارات و چگونگی تبدیل سیگنال به عمل هم مطلب بذارید و همچنین در مورد قطعات دیگر در کامپیوتر نیز مطلب بگذارید.
مثلا ما رو دکمه “گ” روی کیبورد اشاره میکنیم و این حرف روی صفحه نوشته میشود
سلام و احترام
بله حتما در این موارد نیز مطلب ارائه خواهیم داد.
ممنون از پیشنهاد شما.